Αμύγδαλο
Το αμύγδαλο είναι ο καρπός της αμυγδαλιάς. Το εξωκάρπιο έχει χρώμα γκριζοπράσινο και είναι χνουδωτό. Στο εσωτερικό του υπάρχει ο πυρήνας, ένας ξυλώδης φλοιός και μέσα σε αυτό ένα ή δύο σπέρματα που είναι και αυτά που χρησιμοποιούνται για τροφή ή επεξεργασία.
Ανάλογα με την ποικιλία του δέντρου, τα σπέρματα είναι γλυκά ή πικρά. Τα αμύγδαλα περιέχουν 25-40% αμυγδαλέλαιο, που χρησιμοποιείται στη φαρμακοποιία, την κοσμετολογία και στην αρωματοποιία. Τα αμύγδαλα περιέχουν 18% πρωτεΐνη. Σε πολλά κράτη, τα αμύγδαλα χρησιμοποιούνται για την ίαση από νευρικές και διατροφικές ανωμαλίες, καθώς και για την πρόληψη του καρκίνου.
Μπορούν να φαγωθούν ωμά ή ψημένα και αλατισμένα. Οι αρχαίοι Έλληνες, οι Χετταίοι, οι Ρωμαίοι και οι Ευρωπαίοι τον Μεσαίωνα τα χρησιμοποιούσαν και στην μαγειρική, κάτι που γίνεται ακόμα και σήμερα. Επίσης καβουρντισμένα και τριμμένα, λιωμένα ή και ολόκληρα χρησιμοποιούνται και στη ζαχαροπλαστική. Στην Ελλάδα γνωστά γλυκά που παρασκευάζονται με βάση τα αμύγδαλα είναι τα αμυγδαλωτά. Τέλος τα αμύγδαλα χρησιμοποιούνται ευρύτατα στη γέμιση σοκολάτας.
Τα πικρά αμύγδαλα αναπτύσσουν, όταν ο καρπός πληγωθεί ή υποστεί μηχανική παραμόρφωση, ένα πολύ ισχυρό δηλητήριο, το υδροκυάνιο. Σε ορισμένες χώρες η αμυγδαλιά-νάνος καλλιεργείται και ως διακοσμητικό φυτό.
Η παραγωγή αμυγδάλων στην Ελλάδα συγκεντρώνεται κυρίως στη Θεσσαλία, στην περιοχή Αλμυρός[εκκρεμεί παραπομπή]. Η λήψη της ψίχας του αμυγδάλου επιτυγχάνεται από ειδικά μηχανήματα (αμυγδαλοσπαστήρας). Στην Ελλάδα, η συνολική ποσότητα παραγόμενης αμυγδαλόψιχας με βάση τoν FAO ανέρχεται στους 12,000 τόνους ενώ οι κυριότερες παραγόμενες ποικιλίες είναι η φερενιά (ferragnes) και το τέξας (texas). Τα τελευταία χρόνια οι αυξημένες εισαγωγές αμυγδάλων από χώρες του εξωτερικού έχουν οδηγήσει στη μείωση της ντόπιας παραγωγής παρότι τα Ελληνικά αμύγδαλα διακρίνονται για την εξαιρετική ποιότητά τους τόσο σε εμφάνιση όσο και σε γεύση.